(БҰРЫНҒЫ РЕДАКЦИЯ) ЕҢ ТӨМЕН КҮНКӨРІС ДЕҢГЕЙІ ТУРАЛЫ 16.11.99 Ж. ҚР ЗАҢЫ

Ең төмен күнкөріс деңгейі туралы
1999 жылғы 16 қарашадағы № 474-I Қазақстан Республикасының Заңы

(2010.19.03. берілген өзгерістер мен толықтырулармен)

Осы редакция 2014 жылғы 29 қыркүйекте енгізілген өзгерістеріне дейін қолданылды

Осы Заң Қазақстан Республикасындағы ең төмен күнкөрiс деңгейiн анықтау және пайдалану үшiн құқықтық негiз белгiлейдi.

1-бап. Ең төмен күнкөрiс деңгейi

1. Ең төмен күнкөрiс деңгейi - мөлшерi бойынша ең төмен тұтыну себетiнiң құнына тең, бiр адамға қажеттi ең төмен ақшалай кiрiс.

2005.15.12. № 101-III ҚР Заңымен (2006 ж. 1 қаңтардан бастап күшіне енді) (бұр. ред. қара); 2010.19.03. № 258-ІV ҚР Заңымен (бұр. ред. қара) 2-тармақ өзгертілді

2. Ең төмен күнкөрiс деңгейiнiң мөлшерiн мемлекеттік статистика саласындағы уәкiлеттi орган мен халықты әлеуметтік қорғау мәселелері жөніндегі уәкілетті мемлекеттік орган ең қажеттi азық-түлiк емес тауарлар мен көрсетiлетiн қызметтерге жұмсалатын шығындардың белгiленген үлесi қосылған ең төмен азық-түлiк себетiнiң құнын негiзге ала отырып есептеп шығарады.

3. Ең төмен күнкөрiс деңгейi республика бойынша және аймақ бойынша орта есеппен:

1) жан басына;

2) халықтың жыныстық-жас топтары бойынша тоқсан сайын есептеп шығарылады.

2-бап. Ең төмен тұтыну себетi

2005.15.12. № 101-III ҚР Заңымен 1-тармақ жаңа редакцияда (2006 ж. 1 қаңтардан бастап күшіне енді) (бұр. ред. қара)

1. Ең төмен тұтыну себеті адамның өмір сүру жағдайын қамтамасыз ету үшін қажетті тамақ өнімдерінің, тауарлар мен көрсетілетін қызметтердің заттай және құн түріндегі ең төмен жиынтығы болып табылады.

2. Ең төмен тұтыну себетi:

1) азық-түлiк себетiнен;

2005.15.12. № 101-III ҚР Заңымен 2-тармақша жаңа редакцияда (2006 ж. 1 қаңтардан бастап күшіне енді) (бұр. ред. қара)

2) азық-түлік емес тауарлар мен көрсетілетін қызметтерге жұмсалатын шығындардың тіркелген үлесінен тұрады.